Nefes

Ağzını açıyorsun, öyle geniş açıyorsun ki, çenelerin catırdıyor. Ciğerlerine hava çekmelerin emrediyorsun, ŞİMDİ, diyorsun; havaya ŞİMDİ ihtiyacim var. Ama soluk borun, ciğerlerin seni duymazdan geliyor. Kapanıyor, sıkışıyor, sımsıkı kilitleniyorlar; ansızın havayı bir kamıştan çekmeye başlıyorsun. Ağzın kapanıyor, dudakların sıkılıyor, yüzün seğeriyor,; becerebildiğin tek şey, boğazlanan biri gibi çıyaklamak. Ellerin titriyor, çırpınıyor. Bir yerlerde bir baraj kapağı açılıyor ve buz gibi bir ter boşalıyor, bedenin sırılsıklam oluyor. Çığlık atmak istiyorsun. Becerebilsen, atacaksın. Ama haykırmak için soluk almak gerek...